من گداي پسر شاه خراسان شده ام

من به عشق حرمش صاحب ايمان شده ام

امر کرده که شوم منتظر منجي عشق

در خطش هستم و من گوش به فرمان شده ام

پابوس پدر اسم پسر را خواندم /در بين حرم واله و حيران ماندم

ياد آن مه طلعتي که بود هستيِ حسين /بر لبم نام علي اکبر سلطان راندم

با بردن نام حضرتش در مشهد /گر گدا کاهل بُود را به زمين چسباندم

وقتي به لبم نام حسن جاي گرفت /از بي حرمي و غربتش درماندم

تا در نظرم ياد غريبي حسين بنمودم /اقرح جفوننا،فابک علي الکرببلا را خواندم

انگار که حساس ترين نام بُود پيش شما يا زهرا /پوزش طلبم که روضه ي کوچه به لب بود آندم

بگذار که از غربت فرزند غريبت به شما هيچ نگويم /از غربت مهدي به خدا درماندم درماندم

چون حضرت سلطان خراسان بشود شاد /من چند فضيلت ز علي مرتضي را خواندم

گفتم چه بگويم که بگيرم بهترين هديه ز حضرت /من لعن عدوي مرتضي را به لبم چرخاندم